Met vallen en opstaan

Het weer wordt mooier en de dagen worden langer. Kinderen gaan daarom weer graag buitenspelen. Niet alleen de schoolpleinen en speeltuinen worden druk bezocht, ook de campings en bungalowparken zetten de deur weer open. Het buitenspelen gaat niet zonder risico. Hoewel iedereen zich inzet om het spelen zo veilig mogelijk te maken bezoeken jaarlijks 44.000 kinderen de afdeling van de Spoedeisende Hulp. Daarvan zijn er 10.000 gevallen direct gerelateerd aan het gebruik van een speeltoestel. En dit zijn alleen nog maar de geregistreerde gevallen. Uit het onderzoek Buitenspelen-VeiligheidNL-2011 is gebleken dat er evenveel meisjes als jongens een blessure oplopen tijdens het buitenspelen. Vaak gebeurt het op een klim-klauterspeeltoestel of een glijbaan. Vooral het vallen uit -of over een speeltoestel is de oorzaak van een blauwe plek, kneuzing of nog erger. Volgens de jonge slachtoffers is de oorzaak menigmaal pech of toeval. Ook steken de kinderen vaak hun hand in eigen boezem en zeggen zij dat het door eigen ongepast gedrag komt dat ze op de Eerste Hulp zitten. In ongeveer de helft van de gevallen blijkt dat het kind zelf een ongeval had kunnen voorkomen. De meeste ongevallen vinden plaats op speelveldjes en schoolpleinen. Dat is geen gekke constatering omdat daar in verhouding de meeste kinderen spelen. Voor de recreatiebranche is het weer opvallend dat daar relatief veel ongevallen gebeuren op luchtkussens en trampolines. Een eenvoudige verklaring is snel gegeven, deze springtoestellen komen in aantal veel voor op de campings en in de bungalowparken. In de praktijk blijkt dat lang niet alle recreatiebedrijven hun (verplichte) jaarlijkse controles volledig uitvoeren, of daar mee bekend zijn. Door pas in actie te komen na een ongeluk, is het vakantieplezier voor een grote groep mensen (de betrokkene en de geschrokken omstanders) inmiddels flink bedorven. In het rapport worden enkele praktische tips gegeven om de onveilige situaties op een speelplek zoveel mogelijk te beperken. Dan gaat het om het zorgdragen voor voldoende ruimte rondom een speeltoestel, de aanleg van een goede ondergrond, meer toezicht en een overzichtelijke inrichting van de speelplek. In het algemeen moeten we rekening houden dat spelen een bepaalde mate van risico kent. In Nederland raken de deskundigen op het gebied van spelen steeds meer overtuigd dat ‘elk kind recht heeft op een eigen bult’. Veilig spelen hoeft per definitie niet saai te zijn. Een ideale speelplek is altijd in evenwicht wanneer de inrichting even uitdagend als veilig is voor het spelende kind.