Dorstige steden over de hele wereld

Landen die een kwart van de wereldbevolking herbergen, worden geconfronteerd met een telkens urgenter gevaar: het vooruitzicht dat het water opraakt. Van India tot Iran tot Botswana — volgens de laatste gegevens van het World Resources Institute hebben 17 landen over de hele wereld nu te maken met extreem hoge waterstress, wat wil zeggen dat ze bijna al het water verbruiken waarover ze beschikken. Veel van die landen zijn altijd al droge gebieden geweest, sommige zijn te afhankelijk van het grondwater dat ze eigenlijk zouden moeten aanvullen en bewaren om droge tijden door te komen en andere verkwisten het water dat ze hebben . In die landen liggen diverse grote, dorstige steden die onlangs te kampen hebben gehad met acute tekorten, zoals Chennai in India, Sáo Paulo in Brazilië en Kaapstad in Zuid-Afrika, dat in 2018 op een haar na ontsnapte aan `dag nul’, de dag waarop alle stuwmeren droog zouden komen te staan. “Waarschijnlijk zullen we in de toekomst geconfronteerd worden met meer van die nuldagen”, zegt Betsy Otto, hoofd van het mondiale waterprogramma van het World Resources Institute. “Veel plaatsen ter wereld laten een alarmerend beeld zien.” De klimaatverandering draagt bij aan het risico. Naarmate de regenval grilliger wordt, kunnen we minder op de watervoorraad vertrouwen. Tegelijkertijd wordt het overdag warmer en verdampt er meer water uit reservoirs, terwijl de vraag ernaar stijgt. Plekken waar problemen met water zijn, worden soms getroffen door twee uitersten. Chennai leed vierjaar geleden onder een watersnood waarbij doden vielen; nu zijnde reservoirs bijna leeg. Een jaar nadat er in Sáo Paulo bijna geen water meer uit de kraan kwam, werd de stad getroffen door overstromingen. Mexico-Stad pompt zo snel grondwater op dat de stad letterlijk aan het zinken is. Dhaka, in Bangladesh, is dermate afhankelijk van het grondwater, voor zowel haar inwoners als de water opslokkende kledingfabrieken, dat er nu water uit grondlagen van tientallen meters diep wordt opgepompt. De dorstige bevolking van Chennai, die jarenlang gebruik maakte van het grondwater, merkt nu dat het op is. Door heel India en Pakistan tappen boeren grondlagen af om gewassen als katoen en rijst, die veel water nodig hebben, te verbouwen. Onderzoekers van het World Resources Institute kwamen tot de conclusie dat 33 steden met meer dan 3 miljoen inwoners en een gezamenlijke bevolking van meer dan 255 miljoen extreem veel waterproblemen te wachten staan. Dat kan kwalijke gevolgen hebben voor de openbare gezondheid en maatschappelijke onrust veroorzaken. Men verwacht dat het aantal steden in deze categorie tegen 2030 gestegen zal zijn tot 45, waardoor bijna 470 miljoen mensen getroffen zullen worden. Er staat veel op het spel voor plekken die te kampen hebben met watertekorten. Als een stad of een land bijna al het beschikbare water gebruikt, kan een lange, droge periode catastrofaal zijn. Na een droogte van driejaar werd Kaapstad in 2018 gedwongen om buitengewone maatregelen te nemen en het beetje water dat nog in de reservoirs zat te rantsoeneren. Die acute crisis maakte het chronische probleem alleen maar zichtbaarder. De vier miljoen inwoners van Kaapstad wedijveren met de boeren om de beperkte waterbronnen. Dat is ook het geval in Los Angeles. De meest recente droogte is daar nu geëindigd. Maar de watervoorziening houdt geen gelijke tred met de almaar toenemende vraag, en het feit dat de bewoners een voorliefde hebben voor privézwembaden helpt ook niet mee.
In Bangalore hebben de paar jaar waarin weinig regen viel uitgewezen hoe slecht de stad zijn water beheert. De vele meren die er vroeger lagen en de gebieden eromheen zijn nu volgestort met afval dan wel volgebouwd. En dus moet de stad telkens verder weg water oppompen voor de 8,4 miljoen inwoners, en een groot deel daarvan wordt onderweg verspild. Toch kan er veel gedaan worden om het watermanagement te verbeteren. Afvalwater kan gerecycled worden. Regen kan worden opgevangen en bewaard. Lekken in het water-distributiesysteem kunnen gedicht worden. Meren en moerassen kunnen worden schoongemaakt en oude putten weer in gebruik genomen. En boeren kunnen overstappen van gewassen die veel water nodig hebben, zoals rijst, op minder dorstige, zoals gierst. ‘Water is een lokaal probleem waarvoor lokale oplossingen gevonden moeten worden’, zegt Priyanka Jamwal, die verbonden is aan de Ashoka Trust for Research in Ecology and the Environment in Bangalore.
Bron: Het Financieele Dagblad